Bruce Fenstermacher
(former USAF nuclear missile launch officer):
ผมไม่มีเรื่องตื่นเต้นแบบเรื่องรถคว่ำห่างออกไป 18 ไมล์นั้น ระหว่างปี 1974-1976
ผมเป็นผู้บัญชาการนาวิกโยธิน และมีฐานะเป็นกัปตันในกองทัพอากาศ ที่ฐานทัพ
อากาศ F.E. Warren ในหน่วยที่ 400 SMS มีภาระกิจรับผิดชอบ Romeo Flight
(*แผนที่กลุ่มฐานขีปนาวุธ*)
ปรากฎในช่วงปี 1976 ผู้ช่วยผมบอกว่า “ไม่ทราบว่าใครโทรศัพท์มาหาคุณเพราะ
เขาไม่ยินยอม บอกชื่อให้จดไว้” จึงลองแจ้งคุณดูก่อน เมื่อได้ยินเช่นนั้นผมอยาก
สนทนาด้วย
โดยหัวหน้าผู้ควบคุมระบบรักษาความปลอดภัย NCO (ลำดับแสดงชั้นในกองทัพ
อากาศ) และทีมยุทธศาสตร์การแจ้งเตือนภัย SAT (เกี่ยวกับความละเอียดอ่อน
ด้านการศึกษายุทธศาสตร์) ทั้งนี้เป็นรูปแบบ และหนทางหนึ่งที่จะตรวจสอบคำ
เตือน เพราะ SAT เป็นผู้ช่วยที่มีความสำคัญในเรื่องก่อการร้ายในเวลาที่น่าวิตก
แต่ทันทีทันใดนั้น เราได้ยิน FSC (ชุดสนับสนุนกิจการภายใน) แจ้งไปยัง SAT
ว่า “ให้หยุดรถคันนั้น ตรวจค้นให้ทั่ว” เราไม่ทราบในสิ่งที่เขาบอกว่าอยู่ที่ใดและ
ยังไม่เห็นอะไรใดๆ ผมและเจ้าหน้าที่คนหนึ่งพยายามมองหาสิ่งนั้น มีบางคนพูด
ว่า “คุณเห็นอะไร” ผมตอบว่า “ไม่เห็นอะไร ผมไม่เห็นอะไรเลย”
พระเจ้า..ผมเห็นแสงสีขาวเต้นเป็นจังหวะบนท้องฟ้า อาจมีระยะทางยาว 7-8 ไมล์
FSC ถามเข้ามาว่า มันอยู่ที่ไหน เขาตอบว่า “มันอยู่ทางทิศเหนือ”มันกำลังใกล้
เข้ามาที่เขตควบคุมการเตรียมพร้อมนี้
ผู้ช่วยผมบางคนพูดซ้ำแล้วซ้ำอีกในประโยคดังกล่าว เราแจ้งขึ้นไปข้างบนและพูด
ว่า “อะไรกำลังเกิดขึ้น ?” เขาตอบกลับมาว่า “กัปตัน คุณต้องไม่เชื่อเรื่ิองที่เกิด
เกิดขึ้นนี้แน่” แต่มันเป็นข้อเท็จจริงสำหรับเรา คิดว่าสิ่งนั้นมันใหญ่มากมีแสงสีขาว
เต้นเป็นจังหวะอยู่เหนือพวกเรา
เพื่อความแน่ใจ ผมจึงแจ้งไปว่าผมยังมองไม่เห็นอะไรเลย เพื่อหยั่งเชิงดู เขาบอก
กลับมาว่า มันมีรูปร่างคล้ายซิการ์อ้วนๆ ผมคิดและพูดว่า “ซิการ์ตั้งท้อง” ซึ่งเป็น
คำพูดี่แหย่ออกไป เขาพูดกลับมาว่า แสงสีขาวเต้นเป็นจังหวะ ระหว่างจังหวะการ
เต้น มองเห็นแสงสีแดงและสีน้ำเงิน มันเงียบมาก
“มันเป็นเฮลิคอป์เตอร์หรือเปล่า ?” เขาตอบกลับว่า “ไม่ใช่ มันเงียบมากๆ” เรารอ
เวลาอีกครู่ แล้วเขาก็พูดว่า “มันเริ่มที่จะเคลื่อนที่ยาวขึ้น ไปตามถนน” ดังนั้นผม
และผู้ช่วยต่างพูดขึ้น เราต้องเตรียมพร้อม “เราจะทำอย่างไร? ในการรายงานเ
รื่องนี้ ” มันเข้าไปที่ไซโลของขีปนาวุธ หนึ่งในพื้นที่เตรียมพร้อมของเราอยู่ใกล้
เพียงมีถนนขั้นกลางเท่านั้น
ผมต้องสั่งการให้ ชุดปฎิบัติการ SAT เข้าไปใน พื้นที่นั้น และเขาแจ้งกลับมาว่า
ต้องกลับไปเอาแบตเตอรี่ เพราะเหลือน้อยมาก ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น จะช้าลงไปอีก
ผมจึงออกคำสั่งให้เขา “ไปก่อน เข้าไป เข้าไป”
ในเวลาเดี๋ยวกัน เราติดต่อผู้บัญชาการ SAT ที่กองรักษาการณ์ ใน F.E. Warren
และ NCO เพื่อตอบ คำถามและเล่าเรื่องราวให้เขาทราบ เขากลับหัวเราะ และ
พูดว่า “เป็นเวลากินอาหาร แล้วจะติดต่อกับ” ด้วยเหตุนี้ชุดปฎิบัติการ SAT ไป
ไม่ถึงที่นั่น
เราเรียกชุดปฎิบัติการ SAT ไป 3-4 ครั้งอีก ซึ่งเมินเฉยไม่สนใจ ครั้งสุดท้ายผมพูด
ว่า “คุณจะบันทึกเรื่องนี้ไหม?” เขาตอบว่า “ไม่” ผมจึงพูดต่อไปว่า “บอกผมว่าคุณ
มีหน้าที่ดูแล รับผิดชอบสิ่งใด” คำตอบที่ได้รับคือ “คุณวุ่นวายแท้”
ชุดปฎิบัติการ SAT กลับมาพร้อมคำพูดเหลวไหล เขาบอกว่ามีรถเข้ามาก่อกวน
ทำความวุ่นวาย ต้องติดตามไป 5 ไมล์เกือบชั่วโมง มันเหมือนเรื่องยาวแต่สั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น